Tijdens zijn reizen met de Wild West Show gaf hij zijn geld aan de armen. Tatanka Iyotake vroeg zich af hoe er zoveel armoede te midden van zoveel eindeloze rijkdom kon bestaan. Zijn aandeel in de tot vaudeville vervormde geschiedenis ter vermaak van het Amerikaanse en Europese publiek: Tatanka zag toe hoe de armen zijn aalmoezen aannamen en het publiek zijn performance met Buffalo Bill met groot applaus ontving. 

Chaos, bloed, kogels, pijlen, geschreeuw en gejammer. De slag om het vettige gras, Little Bighorn. Het visioen van Tatanka en het einde van George Custer, indian fighter.   

Zijn medicijn was ooit sterk geweest, ongedeerd stond Tatanka Iyotake op uit het strijdgeweld waar hij was gaan zitten. De kracht van zijn volk had hij gezien en gevoeld. Nu lachten en huilden de blanken over zijn stil geworden macht, maar Tatanka onderging zijn lot trots. Zijn droevige ogen dwongen nog altijd respect af en mensen meenden dat de oude Sioux leider met zijn ogen kon spreken met de ziel die achter de mensen verborgen lag. Hij zag de eindeloze steden van de blanken en wist dat de tijd waarin hij nog geboren is verdwenen was. Ook de Geest-Dans was niets anders dan een stuiptrekking van een dromend volk, een laatste dans om alles de vernieling in te dansen, dacht Tatanka bij zichzelf. 

Het laatste lied van Tatanka Iyotake: 

A warrior
I have been
Now
It is all over
A hard time
I have.

De ceska maza, Amerindiaanse agenten die Tatanka Iyotake kwamen arresteren stuitte op protest van zijn volgelingen. Geweren verschenen. Een kogel scheurde de borstkast van Tatanka open en verdween in zijn borstbeen. De onrust werd met kanonvuur en overmacht tot bedaren gebracht. Mensen sloegen op de vlucht voor de soldaten en de ceska maza. Een agent schoot het magazijn van zijn revolver leeg in het lichaam van Tatanka dat op de vloer lag, en twee anderen sneden zijn gezicht aan stukken. Een vierde sloeg het hoofd van Tatanka tot een vormloze massa. Om te voorkomen dat zijn lichaam door de kou aan de poel met bloed op de vloer van de cabine zou vastvriezen, sleepte een sergeant het lichaam naar buiten, waar het met tegenzin door de ceska maza op een geïmproviseerde lijkwagen werd gelegd. Tatanka’s verminkte lichaam draaiden ze op zijn buik en plaatsten ze in protest helemaal onderop de stapel lichamen van hun kameraden die tijdens de ontstane commotie gesneuveld waren. Zo was het einde van Tatanka Iotake, beter bekend als Zittende Stier. Hij werd later begraven in een naamloos graf, waar geen woorden voor hem werden gesproken.